Dobczyce

Stan zachowania:		Odbudowany zamek
Wstęp:		Wstęp na zamek jest płatny i możliwy tylko od 1 kwietnia do 31 października do godz. 16:00
Parking:		Zamek znajduje się w strefie, do której mogą wjeżdżać wyłącznie mieszkańcy. Dlatego w pobliże zamku nie da się dojechać samochodem, ani go tam zaparkować
Trudność odnalezienia:		Zamek nie jest widoczny z daleka, a brak możliwości wjechania w jego pobliże utrudnia poszukiwania
Trudność dojścia:		Do zamku idzie się wprawdzie asfaltową drogą, ale trzeba pokonać bardzo strome podejście
Subiektywna ocena:		Zamek nie jest bardzo porywający, jednak ma wspaniałą lokalizację

Dojazd:

Z Wieliczki należy jechać drogą nr 964 do Dobczyc. Jednak znalezienie tej drogi jest dość kłopotliwe. Aby poszukiwania zakończyły się sukcesem, jadąc z Krakowa do Wieliczki, trzeba zjechać z drogi nr 4 i kierować się do Centrum. Za stacją benzynową znajduje się rozjazd. Tutaj należy trzymać się głównej drogi, czyli pojechać w lewo pod wiadukt. Następnie jechać cały czas główną drogą (ok. 1 km) aż naszym oczom ukaże się po prawej stronie zielona tablica kierująca na Dobczyce drogą nr 964.
Po dojechaniu do miasta, należy wjechać do Rynku, zaparkować samochód (najlepiej przy lodziarni), a następnie udać się w górę drogą obok lodziarni. Po kilku metrach ulica ta rozdziela się na 2 osobne trasy, jednak obie prowadzą do zamku. Droga po lewej jest troszeczkę mniej stroma, jednak dłuższa.
Po wyjściu na samą górę drogi ponownie zbiegają się w jedną i prowadzą prosto do zamku. Po drodze trzeba jeszcze przejść obok resztki murów obronnych i kościoła.


Rys historyczny:

Dobczyce po raz pierwszy występują w dokumentach pisanych z 1266 r., jednak zamku nie ma na liście fundacji Kazimierza Wielkiego wymienianych przez Jana z Czarnkowa i Jana Długosza, a więc musiał powstać wcześniej. Być może chronił komorę celną istniejącą tutaj prawdopodobnie już w XIII w., chociaż wymienianą w dokumentach dopiero od 1359 r. Źródła pisane wspominają o zamku po raz pierwszy w 1362 r.
W 1390 r. ówczesny dzierżawca zamku, Klemens z Moskorzowa, na zlecenie i z środków Władysława Jagiełły przeprowadził konserwację warowni. W kolejnych wiekach zamek był wielokrotnie przebudowywany, a jego zarządcami byli m.in. Lanckorońscy, Czerni, Bużeńscy, Lubomirscy, Jordanowie.
W czasie "potopu" szwedzkiego zamek o dziwo nie został zniszczony, co potwierdzają dokumenty lustracyjne z 1660 r., jednak w 1702 r. wojska Karola XII skorygowały to "niedopatrzenie". Od tej pory zamek zaczął podupadać, a w XIX w. zaczęto go rozbierać na budulec. W 1900 r. Grono Konserwatorów Galicji Zachodniej interweniowało w obronie zamku, dzięki czemu w latach 1901-1902 przeprowadzono tu prace zabezpieczające.


Zdjęcia:




Zamki w pobliżu:

Kraków - Branice

Kraków

Kraków

Kraków

Niepołomice

Piekary

Wieliczka

Chrostowa

Lanckorona

Wieruszyce

Myślenice